Jody Geijsendorpher, geboren en getogen in het zuiden van Nederland, 25 jaar oud en een creatief individu. Afgestudeerd van de Fontys Hogeschool voor de Kunsten, dansacademie, uitvoerend dans en werkzaam als performer, choreograaf en docent in zowel het commerciële als het theater werkveld.
Sinds haar laatste jaar van de opleiding is zij gaan werken en nooit meer gestopt. Ze heeft gedanst voor choreografen Timor Steffens, Vincent Vianen en meer, voor onder andere concerten; Vrienden van Amstel Live, Let’s Dance - Tv shows; dancesing, the talent project - Internationaal; Tour met Eva Simons in Turkije, Bedrijf Live Legends in Saoudi-Arabie en Berlijn en heeft nog vele andere opdrachten en workshops gedaan in en buiten Europa.
Naast dans is Jody gefocust op script schrijven en regisseren en lanceert zij zo hier en daar een nieuwe korte film. Haar doel is om dans en film te combineren en confronterende verhalen te vertellen die gehoord moeten worden.
Stark Ravin' Mad - The Escape
"The escape gaat over intense ups en intense downs. Die ken ik al zolang ik me herinner. Het leven in het nu is iets wat ik ontzettend heb moeten leren. Iets wat ik nog steeds aan het leren ben en iets wat je altijd zal moeten blijven leren. Niet denken aan het verleden, niet denken aan de toekomst. Maar bezig zijn met wat is nu. Zijn. Verleden en toekomst laten mij leven in angst. En angst is de grootste blokkade die een mens kan hebben. Angst zorgt ervoor dat we ons inhouden, dat we geen stappen durven te zetten, dat we niet kunnen genieten en dat we onze vrijheid kwijtraken. En vrijheid is het belangrijkste voor mij wat er is. Gevangen voelen is het tegenover gestelde van vrijheid. En ik heb me op verschillende manieren gevangen gevoelt in het leven. Door mensen, door situaties, door energien, door de overheid. Machtsposities. Ik haat ze. Door in het nu te leven laat ik een groot gedeelte van mijn angsten los en focus ik me op wat echt belangrijk is op dat moment. Ik voel me rustig en vredig en maak me niet druk over wat komen zal of wat is gebeurd.
Acceptatie is ontzettend belangrijk wanneer je in het nu leeft. Vooral de acceptatie van gebeurtenissen. Het is toch al gebeurd, dus accepteer, laat los en leef. Maar weerstand is een gevoel wat hier altijd bij komt kijken. Je gedachtegang koppel je vast aan je emoties, aan je gevoelens, aan de waarheid, maar eigenlijk is dit niet de waarheid. Het brein is ontzettend goed in dingen bedenken die er niet zijn, en met he verstand ga je deze gedachtes achterna en koppel je je gevoel eraan vast waardoor angst ontstaat. Maar als je even ademt en uitzoomt, als je je gedachten observeert en ziet wat er eigenlijk in je brein uit het niets ontstaat dan besef je dat het allemaal angsten zijn. Angsten die je brein opmaakt. Wanneer je observeert en beseft zul je moeten glimlachen. Maar hoelang duurt die glimlach voordat de weerstand weer omhoog komt duwen? Het is een oneindig proces. Een oneindige struggle waarbij je wordt getrokken van de een naar de andere kant, van het nu naar het verleden of de toekomst, van vrede en geluk naar angst en weerstand. Altijd op zoek naar balans.
En angsten kunnen alle kanten op gaan, het kunnen dingen in jezelf en over jezelf zijn. Het kan gaan om de wereld om je heen, om je carriere, om je gezondheid, om je familie. En bij mij gaan veel gedachtes over 'niet op de juiste plek zijn'. En hoe meer ik daar over nadenk hoe meer ik verdrietig wordt. Maar ook hoe meer het mij motiveert om te werken voor ‘mijn mooiste leven’. De wereld is mijn thuis en ik wil vanuit elke plek op de wereld kunnen zijn wie ik ben en mijn werk tonen. Ik ben nog niet daar maar ik ben onderweg en in
plaats van mijn angsten mij te laten overnemen of mij slecht te voelen, omdat ik daar nog niet ben, accepteer ik de situatie. Ik accepteer waar ik ben, ik leef in het nu, ik geniet van alle dingen nu en leer ook dat het
geluk waar ik naar op zoek ben niet perse in een ander land ligt. Deels zal het me gelukkig maken als ik de wereld kan rondreizen als kunstenaar en nooit meer terug kom, maar deels zal het geluk ook dan niet optimaal zijn als ik het niet in mezelf vind.
Dus acceptatie, loslaten, in het nu zijn, het geluk in mijzelf vinden en in waar ik nu ben in mijn leven. Ook al zal de weerstand ook voor diepe downs zorgen en laat de wereld mij op dit moment gevangen voelen, ik ben gemotiveerd om daar uit te breken. Vallen en opstaan. Huilen en lachen. Op zoek naar de balans. De ontsnapping.