Dwarsfluitdocente Odette Kolen - van de Korput deelt haar ervaring van online les geven met ons. Dit is haar derde blog.
- woensdag 8 april -

Hele techniekboeken heb ik door de jaren heen doorgespit; embouchure, ademsteun, toonladders gevreten, hulpgrepen getest, moderne speeltechnieken, noem het maar op. Maar sinds een paar weken voel ik me nóg beter technisch onderbouwd: “Wat zeg je? Je kunt me niet zien?” “Oh, dan moet je nog een keertje verbinding maken vanuit een andere browser”!
“Heb je een goede internetverbinding bij de hand? Ja…inderdaad een kabeltje werkt toch nog steeds beter!”
“Je hebt de microfoon wel aan staan, maar hij doet het niet?” 
“Klik maar eventjes met de rechtermuisknop op je volume onder in de balk, dan kun je je geluidsinstellingen openen.”

Ooit verkeerde ik in de gedachte dat ik als “fluitjuf” nooit met een computer zou hoeven te werken. Wat ben ik blij dat ik toch al heel wat kennis heb opgedaan. Al eerder mocht ik onlinelessen proberen vorm te geven, accounts voor de leerlingen aanmaken, een elektronisch leerlingvolgsysteem aanleggen, arrangeren, instructievideo’s editen.
Nee wat dat betreft maken ze me niet heel erg gek in deze weken en ondertussen gebeuren er ook grappige dingen:
Zo hoor ik dat de leerlingen vandaag iets verkeerd speelt, maar blijkt het volgens haar tóch de wifi te zijn.
Wil een andere leerling mij doen geloven dat íe echt wel goed staat, maar dat de camera scheef staat, terwijl de rest van de kamer gewoon recht te zien is met een mooie haakse hoek bij de kast.
Wat te denken van de leerling die ineens vergeten is wat een kruis is, totdat ik even naar het teken boven de 3 verwijs -een ware aha -erlebnis als gevolg- oh ja tuurlijk een hashtag!
En waarom rent die andere leerling nou ineens weg? Ah, de adapter! ik moet blijkbaar even opgeladen worden voordat mijn batterij op is…. Weekend!